بررسی کاربرد تکنیک بی ‌حسی داخل استخوانی اصلاح شده (Modified Intra Osseous Anesthesia) جهت خارج کردن دندان از فک پایین

با توجه به اهمیت ایجاد بی‌حسی موضعی در انجام درمانهای دندانپزشکی از یک طرف و وجود محدودیتهای موجود در انجام روشهای معمول بی‌حسی، یافتن روش بی‌حسی که قابلیت پیش‌بینی خوبی داشته و به آسانی نیز قابل اجرا باشد، اهمیت خاصی پیدا می‌کند. هدف از این تحقیق، بررسی میزان موفقیت و ارزش کاربردی روش جدیدی تحت نام بی‌حسی داخل استخوانی اصلاح شده و مقایسه آن با روشهای رایح بی‌حسی می‌باشد.این تحقیق بر روی 48 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی تبریز (که جهت خارج نمودن دندانهای خود مراجعه کرده بودند) بین سنین 12-67 سال صورت گرفت. بیماران به چهار گروه تقسیم شدند:بیماران گروه A1: شامل بیمارانی که لازم بود در هر دو طرف فک پائین دندان خارج شود. در این بیماران در یک سمت از تکنیک مورد تحقیق و در سمت دیگر از روش بلاک عصب آلوئولار تحتانی یا عصب چانه‌ای استفاده شد.بیماران گروه A2: بیمارانی که لازم بود در هر دو طرف قوس فک پائین دندان خارج شود با این تفاوت که فقط در یک سمت از بی‌حسی داخل استخوانی اصلاح شده استفاده گردید و در سمت دیگر تزریقی از هیچ نوع صورت نگرفت.بیماران گروه B: بیمارانی که فقط در یک طرف فک پائین نیاز به خارج نمودن دندان داشتند که به طریق بی‌حسی داخل استخوانی اصلاح شده صورت گرفت.بیماران گروه C: بیمارانی که قبلا در آنها از روش بلاک عصب آلوئولار تحتانی و عصب چانه‌ای استفاده شده بود، اما بعلت عدم موفقیت در روشهای مذکور، از بی‌حسی داخل استخوانی اصلاح شده استفاده گردید. برای انجام این تکنیک یک Trephinator دستی طراحی گردید.نتایج تحقیق نشان داد که تاثیر داروی بی‌حسی در این روش سریع، محدود و کوتاه مدت بوده و انجام این روش عوارض جانبی خاصی را به دنبال ندارد. همچنین عمق بی‌حسی ایجاد شده ارتباطی با سن، جنس و نوع دندان خارج شده نداشته و با وجود انتشار ماده بی‌حسی از خط وسط فکی، میزان این انتشار در افراد مختلف متفاوت است.بنظر می‌رسد که استفاده از روش بی‌حسی استخوانی اصلاح شده می‌تواند کاربرد موثری در خارج کردن دندانهایی داشته باشد که سایر روشها، بی‌حسی مناسب و کافی را ایجاد ننماید. هر چند برای انجام آن مورد تمامی دندانها و رفع موانع موجود در انجام روش، تحقیقات بیشتری نیاز است.